|
|
|
|
|
Limburg 1940-1945,
Hoofdmenu
Pierre Heynen (vaak ook Heijnen geschreven) was vliegtuigbouwer. Hij werkte bij de Haagse vliegtuigfabriek Pander & Zonen. De eigenaar Henk Pander was een enthousiast lid van de NSB [1] en heeft 555 zweefvliegtuigen van het type Schneider SG-38 (Schul Gleiter 38, foto Wikimedia) [2] voor het paramilitaire Nationalsozialistische Fliegerkorps NSFK [3] gebouwd.
In het Dossier van Pierre Heynen bij de Oorlogsgravenstichting staat op pagina 5, dat hij op 18 januari 1941 ging werken bij de Pander Flugzeugwerke in Duitsland [4#5]. Hiermee moet de firma Pander in Den Haag bedoeld zijn, want hij verhuisde op 22 augustus 1941 van Maastricht naar Den Haag, maar kwam op 19 november 1941 weer naar Maastricht [4#2]
Hij werkte daarna in Herzogenrath voor de vliegtuigbouwer Ferdinand Schmetz, die ook lestoestellen voor het Nationalsozialistische Fliegerkorps bouwde.
Heijnen Pierre is aan de grens te Kerkrade gearresteerd 26 Aug. 1943 … Heijnen Pierre was te werk gesteld in de vliegtuigenfabriek in Herzogenrath en heeft toen overwerk geweigerd uit te voeren.
Hij werd naar een werkkamp in Mülheim bij Essen gestuurd. Gezien zijn vakbekwaamheid op het gebied van de vliegtuigbouw ging het daarbij hoogstwaarschijnlijk om het zo geheten werk-opvoedings-kamp (!) AEL Essen/Mülheim
In juni 1941 werd op het vliegveld Essen/Mülheim een Arbeitserziehungslager ingericht onder beheer van de Keulse Gestapo. Zesentwintig agenten van de politie van Essen traden op als bewakers en de luchthavenmaatschappij was verantwoordelijk voor de inzet van arbeidskrachten. [5]
Daar is hij aan difterie gestorven [6] en ook begraven: Mülheim a/d Ruhr, Hauptfriedhof graf I/16A/8 [4#6]
Hij is gedurende een onbekende periode lid geweest van de N.S.B., maar omdat hij in een werkkamp is gestorven, is zijn politiek dossier op 28 December 1949 door de Officier van Justitie bij de Bijzondere Strafkamer te Den Bosch geseponeerd. [4#12]
Vermoedelijk was hij bij de NSB omdat dat van hem werd verwacht, als hij zijn baan wilde houden. Toen hij de mogelijkheid zag, dichter bij huis te werken en zo bovendien aan zijn plicht te voldoen, in Duitsland te gaan werken, heeft hij die baan in Herzogenrath bij Kerkrade aangenomen. Moeten we zijn weigering om overuren te maken, nu als verzet beschouwen of niet? Natuurlijk. Hij heeft zich één keer verzet, misschien uit een soort van zelfoverschatting. Misschien ook, omdat hij begon, wakker te worden. Dat weten we niet. Maar hij heeft daar duur voor moeten betalen, dus noemt maastrichtsegevelstenen.nl hem een verzetsman (gaat dat niet iets te ver?) en hebben wij hem hier opgenomen in de rubriek “ongeorganiseerd of eenmalig verzet”.
Voetnoten