|
|
|
|
|
Limburg 1940-1945,
Hoofdmenu
16 sept. 1944 – Twee gesneuvelde Duitsers in Valkenburg. Bron: Gemeentearchief.
Deze site is vooral opgezet om te herinneren aan de doden van het verzet in Nederlands Limburg tegen de nationaal-socialistische bezetting. Een zwaartepunt is de geschiedenis van het Valkenburgs verzet. Bij die geschiedenis speelden ook anderen een rol, dus proberen we althans voor Valkenburg iedereen te noemen, die aan die geschiedenis in de een of andere vorm hebben bijgedragen. De overlevenden van het verzet, de belangrijke niet-verzetsmensen, ook de pro-Duitse mensen, de Joden, waaronder de overlevenden, de geallieerden, die in onze gemeente zijn gestorven. We hebben ze allemaal of tenminste bijna allemaal achterhaald. Op zijn minst hun namen, maar vaak ook met een verhaal en soms een foto.
Nu zijn we aan het moeilijkste deel begonnen: wie waren de Duitse soldaten? Details achter de namen van gesneuvelde Duitsers te achterhalen, blijkt veel moeilijker te zijn dan bij de andere groepen. Vaak zijn zelfs hun namen niet bekend, omdat hun herkenningsplaatje verloren is gegaan. De in Nederland gesneuvelde Duitsers liggen of lagen op de Duitse militaire begraafplaatsen in Ysselsteyn (gemeente Venray) of Lommel (Belgisch Limburg). [1]
Het meest gedetailleerde onderzoek over de Duitse gesneuvelden in Valkenburg heeft Jan Diederen verricht. Hij heeft zijn resultaten gepubliceerd in zijn boek Mijn oorlog en bevrijding. [2]
Op bladzijde 10 haalt hij het tijdschrift van de Aachener Geschichtsverein (Akense Geschiedenisvereniging) [3] aan, waarin staat dat vanaf 13 september 1944 tussen Meerssen en Wittem op de noordelijke oever van de Geul een veldstelling wordt betrokken door de 275e en 41e Duitse infanteriedivisies. Die behoorden tot het 81e legerkorps o.l.v. luitenant-generaal Friedrich August Schack. [2]
Toen Valkenburg bevrijd was, rukten op 17 september 1944 de Amerikaanse troepen verder op richting Heerlen en Aken, onder andere langs de Steenweg. Op de Goudsberg [5] stuitten ze op tegenstand van een een eenheid Duitsers die zich daar met vier mitrailleurnesten had verschanst. Maar ze hadden geen schijn van kans tegen de zeven Amerikaanse tanks van het 743rd Tank Battalion, dat aan de Old Hickory divisie was toegevoegd, en hier, voor een van de weinige keren, kregen en begroetten we luchtsteun. Drie duikbommenwerpers deden prachtig werk door vier machinegeweernesten te verwijderen die ons ophielden. [2.1]
Vanwege de gunstige ligging op de heuvel hadden de Romeinen daar overigens al een wachttoren. [6]
Toen de Amerikanen verder konden trekken, leefden 63 van die mannen niet meer. Dit is de grootste groep van in de toenmalige gemeente Valkenburg-Houthem gesneuvelde Duitsers.
Jan Diederen schrijft op p.75 over onder het kopje Duitse verliezen: [2]
Na de slag om de Goudsberg kan een balans worden opgemaakt van de Duitse verliezen in Valkenburg gedurende het drie etmalen durende gevecht met de Amerikanen.
Gesneuveld zijn: één in IJzeren, één in Schin op Geul en zes in Houthem volgens gegevens in het archief van Valkenburg. Die van IJzeren is in een veldgraf begraven, de anderen op de plaatselijke kerkhoven. Vanuit Houthem zijn echter ook elf gesneuvelde soldaten weggevoerd naar een tijdelijke Duitse begraafplaats in Overrepen, zodat die niet in Valkenburg zijn geregistreerd. Op de begraafplaats aan de Cauberg worden 21 Duitse soldaten begraven en dus ook geregistreerd.
Maar de grootste groep van 63 sneuvelt in het het bos op de Goudsberg en naar schatting ook een dertigtal in de buurten Kattebeek en Hekerbeek, samen 93. Totaal aantal gesneuvelden: 133.
Een veel groter aantal van 335 Duitse soldaten is gevangen genomen. Dat exacte getal is bekend uit het ‘After Action Report’ over de maand september 1944 van de commandant van het 119e regiment eerste luitenant Allen S. Hubbard.
Op 14 september worden 73 gevangenen geteld, op de 15de zestien, terwijl zich dan ook een complete groep van 120 man overgeeft, en op de 16de twee-en-twintig. Op 17 september geven zich 104 Duitse soldaten over.
Omdat de Amerikanen al om acht uur ’s ochtends vanuit Valkenburg oprukken en pas bij de Goudsberg weerstand ondervinden mag aangenomen dat ze daar, zoals de brigadecommandant Jan Franssen van de Marechaussee (tegenwoordig weer Rijkspolitie) het plastisch zegt ‘de tanks tegemoet snellen, met de handen in de lucht veel hoger dan bij het brengen van de Hitler-groet en ongewapend’.
Met 133 gesneuvelden en 335 gevangen genomenen dus een totaal van 468 is dat een gevoelig verlies voor het Duitse leger.
De herkenningsplaatjes [7] zijn in iedere oorlog belangrijk om de identiteit van de drager te achterhalen. Op de plaatjes van de Wehrmacht stond bovendien de eenheid aangegeven, waartoe de soldaat behoorde op het moment dat het plaatje werd uitgereikt.