1940-1945. Het verzet in Nederlands Limburg

Politie

De Nederlandse politie bestond vóór de oorlog uit de Koninklijke Marechaussee, de rijksveldwacht en de gemeentepolitie ofwel gemeenteveldwacht. Op 5 juli 1940 voegde de Duitse bezetter die drie korpsen samen onder de naam marechaussee. In 121 middelgrote gemeenten bleef de gemeentepolitie wel bestaan, maar zij werd ondergeschikt aan de staatspolitie-instanties. In de overige gemeenten van het land was de politiedienst in handen van de staatspolitie zijnde de Marechaussee/Gendarmerie. Voor de gehele Nederlandse politie werd een uniform rangenstelsel met militaire benamingen vastgesteld en nieuwe uniformen. (Bron: https://www.gemeentepolitieeindhoven.nl/de-oorlogsperiode)
Na de Tweede Wereldoorlog werd de marechaussee gesplitst in een Korps Rijkspolitie (ter vervanging van de rijks- en gemeenteveldwacht) en de Koninklijke Marechaussee, die weer een militaire status kreeg. (Wikipedia)

De bezetters hadden twee diensten voor het grove politiewerk ingericht:

1. De opsporing en arrestatie van ondergedoken joden werd vooral uitgevoerd door speciaal geselecteerde politiefunctionarissen die in Limburg bij de SiPo (Sicherheitspolizei) waren gedetacheerd.
2. Een aparte groep was de Arbeidscontroledienst (AKD). Zij droegen dezelfde uniformen als de politie en zochten naar onderduikers. Zij schoten op alles wat bewoog. (gemeentepolitieeindhoven.nl). Zij waren gerecruteerd uit Nederlandse kampbewakers. Een van de beruchtste leden van de AKD was wel hun chef in Venlo Johan Berendsen, de „schrik van Venlo“, die na de oorlog als oorlogsmisdadiger is terechtgesteld.

De houding van de doorsnee Nederlandse politieagenten tegenover de bezetters was heel verschillend. Er waren naast de collaborateurs ook velen, die een andere kant op keken, die een opdracht te laat uitvoerden of mensen van te voren waarschuwden. En er waren ook actieve verzetsstrijders onder. De gesneuvelde politiemensen op deze pagina tonen, hoever sommigen daarin zijn gegaan

Voormalig politiebureau Valkenburg